leren paardrijden

Ik was geloof ik een jaar of acht bijna negen dat mijn moeder een verassing voor mij had. Ik moest een jogging broek en laarzen aan. Het was best druilig weer die dag anders had ik vast wel wat vermoed want hoelang zeurde ik nou al dat ik wou gaan paardrijden.
Toen we bij de manege aankwamen had ik nog niks door want we zouden toch gaan zwemmen ofzo. Liesbeth stond daar met Rakker een grootte vos ruin. En ja hoor ik had hem door. Ik kreeg die dag mijn eerste proefles. Na een paar proeflessen mocht ik naar de gewone les op zaterdag om 16.00 uur. Wat we daar allemaal leerden

• Achterste voren op eenpaad zitten
• je voeten aan raken
• de oren en staart aan raken
• zonder beugels en teugels stappen en draven enz.

Nu weet ik wel waarom we dat moesten doen, maar toen was het gewoon leuk om te doen.

Wij kregen toen les van Jan Willem geloof ik en soms van Frans. Voor Frans was ik wel een beetje bang want hij kon zo schreeuwen naar je of boos worden op je paard. zodra je langs Frans kwam liep je paard echt goed door.

In die tijd waren Rakker en Bagehera mijn favorite paarden. En wat was ik toch verdrietig toen Bagehera weg ging. Ze was verkocht. Waarschijnlijk aan de slager maar dat werd nooit aan de jonge kinderen verteld. Ik weet niet hoelang ik in die les gereden heb maar daar heb ik Frances ontmoet. Later zou ik haar weer tegen komen op de woensdag les.

In die tijd leerde ik ook om een paard te verzorgen voordat je ging rijden. Maar ook opzadelen en afzadelen. Wat waren die paarden toch groot.

De manege had toen ook de zogenamde pony stallen. Dit waren oude houten stallen die bij de buitenbak stonden. Daar was toen ook een hooi en stro zolder waar je muizen en ratten tegenkwam. Altijd de moeite waard om te gaan kijken en lekker schreeuwen want oh wat waren die beestjes eng.

Mijn eerste buitenrit was ook op Rakker. Lekker hard galoperen in het bos (nou ja hard, voor een meisje van 9 was het wel hard) Buiten reden we altijd met Frans en vonden we het eng dan moet je toch. Volgens mij zijn vaste motto want jaren later zegt hij het nog steeds.