Eigen paard

Ik heb altijd al een eigen paard willen hebben, maar dat kwam er nooit van. Halvewege de maand juli sprak Steph weer eens via de msn. Ik vroeg haar of ze met de tijd een leuk paard voor me wist, ik moest namelijk eerst mijn huis verkopen. Steph kwam met allerlei vragen en uit eindelik kwamen we op Brego. Het bleek dat Brego te koop stond en ik moest maar even komen kijken. Zo gezegd zo gedaan ben ik 28 juli jl bij Brego op stal wezen kijken. Ik was eigelijk meteen verliefd op Brego! Steph is eerst op Brego in de bak gaan rijden en daarna ging ik erop. Hij zit heerlijk. Vervolgens zijn we het bos in gegaan en hebben daar een rit met hem gemaakt. Brego is al die tijd erg braaf geweest. In de auto hebben jan en ik zitten overleggen en s'avonds heb ik Steph opgebeld we doen het. Ik had al snel een stal gevonden waar we het erg leuk gaan krijgen. http://www.deheidehoek.nl/
Jetske gaat mij 2 dagen in de week helpen met het rijden en verzorgen van Brego.
We hebben afgesprokken dat hij 31 augustus komt en ik weet nog dat ik dacht ach ik wacht al zolang die maand kan er ook wel bij. Nou geloof me een maand heeft nog nooit zolang geduurd!
Maar morgen dan is het zover dan begint het grootte avondtuur van een eigen paard.
Ik heb afgelopen maand met de moeder van Steph nog een rit gemaakt en afgelopen donderdag zijn we een stukje gaan wandelen.

Brego

verzorgpaard(en)

buzzFuzz was mijn eerste verzorgpony. Via Anne heb ik hem leren kennen. Ik denk dat ik hem een paar maanden verzorgd heb. Ik ben er toen mee opgehouden omdat ik de eigenaares niet zo mocht. BuzzFuzz is toen snel daarna verkocht.

Met buzz kon je heerlijk buiten rijden maar ook springen was geweldig. Ik denk dat toen mijn bescheide liefde voor haflingers is ontstaan. Buzz stond op een stadweide in de kruidenwijk.

Jacky was mijn tweede verzorgpony. hij was een redelijk grootte bonte pony. Hij was buiten wel erg sterk maar hij was wel eerlijk ging er niet met je vandoor. Jack heb ik ook via Anne leren kennen. Hij stond op een stadsweide bij de Vaart. Waarom ik gestopt ben kan ik beter hier niet opschrijven............ Anne en ik zijn redelijk vaak samen naar buiten gegaan en onze langste tocht was toch wel naar kruidewijk toe rijden en door het Beatrixpark weer terug. Anne die naast ons stond is later naar Almere Haven gegaan met de paarden.

Hanna was mijn derde verzorgpaard. hanna is een KWPN schimmel merrie van ruim 19 jaar. Alleen gedraagd zij zich als een drie jarige. In het begin ging het buitenrijden erg lekker. Ze staat in Almere hout en je hebt daar vollop ruiterpaden. Na een Tijdje begon zij te bokken en te steigeren net zolang tot je eraf viel of naar huis terug ging. Natuurlijk is het niet goed om het paard haar zin te geven maar na zoveel ritten bijna in de sloot te liggen bijna voor een vrachtauto te komen was ik haar zat. Ik reed toen wel op het land met haar. En in de winter maanden pakte ik Sander wel om mee naar buiten te gaan. Sander was haar stalgenoot ook een KWPNer. Met Sander had je pas echt heerlijke biten ritten, dat beestje was zo braaf en deed nog geen vlieg kwaad. Ik heb deze paardjes bijna 2 jaar verzorgd en ben er in juni mee op gehouden ik was er gewoon klaar mee.

Ponykamp in Glimmen

Mijn zus houd heel erg van voetbal en ging dan ook in de zomer op voetbalkamp. Toen ik oud genoeg om alleen op kamp te gaan ging ik op ponykamp. Jetske ging altijd naar de Bongerd in Glimmen en zo ben ik daar ook beland. De manege werd gerund door Familie Lameyer. Een wat ouder echtpaar. Mevrouw Lameyer was een soort moeder voor je als je daar op kamp bent, ze deed echt alles voor je. Meneer Lameyer was wat norser en deed alleen het intro praatje met de regels en het eind praatje op de vrijdagochtend. Afscheid nemen deed hij niet daar hielt hij niet van. Verder had je diverse kampleiding maar Leotien is me bij gebleven. Een kleine pittige vrouw waar je wel mee kon lachen maar erg streng was.

Mijn 1e ponykamp:
Het eerste jaar sliep ik bij familie Lameyer in huis. Hier sliepen de jongste kamp bewonners. Ik reed dat jaar op Lady. Een leuke en lieve pony. We kregen op kamp rijlessen, buitenrijden, vrij rijden op een heel groot terrein en s'avonds spelletjes zoals trefbal.
De week verliep erg snel.

2e jaar:
Dit jaar moest ik op Coco aangzien iemand anders ook op Lady wou en zij al veel vaker geweest was. Coco was een kopervos ruin. Erg eigenwijs en echt leuk vond ik hem niet. Dit jaar sliep ik op de slaapzalen boven de kantine. Er was een regel asl je te laat uit je bed kwam voor het ontbijt moest je 3 rondjes in de binnenbak rennen met je laarzen aan. Een meisje heeft dit ritueel 3x mogen doen en ik was dat meisje niet! Ook mocht ik dit jaar mee om de paarden s'avonds naar het land te brengen en s'ochtends te halen. Het weiland lag in het bos en ej ging er heen zonder zadel alleen met hoofdstel. Dhr meyer haalde ons dan op met de veewagen of bracht ons dan weg. We moesten heel stil zijn want dit mocht natuurlijk niet.

3e jaar:
Dit keer ging ik 2 weken en allebei de weken heb ik op lady gereden ik was toen 12 jaar.
De eerste week heb ik Renate ontmoet een meisje van 19 jaar die met een vriendin naar ponykamp ging. Met haar had ik de grootste lol behalve die keer dat ik met doperwten ging spelen. Vanaf dat moment kregen wij ook leiding aan tafel. Nu tien jaar later ga ik nog steeds met Renate om en zien we elkaar een paar keer per jaar. Ik ben zelfs op haar trouwerij geweest.

De tweede week heb ik Sabine en Han leren kennen. Met Sabine heb ik een vriendschap tot onze 16e opgebouwd daarna is het contact verwaterd. Han heb ik daarna nog 2 keer gezien. Beide weken sliep ik op de grootte zaal.

4e jaar:
Dit keer ging ik met Sabine op kamp en Han was er ook. Ik reed op Kingston. Een bruine ruin van 4 jaar. Erg leuk beestje behalve op stal dan kon hij trappen naar je! En hij zou wat fel zijn tijdens het rijden. Niks van gemerkt.

5e jaar:
Weer sabine en ik op kamp. Dit jaar was Kim er ook bij die helaas het jaar daarop verongelukte.
Ik reeed weer op Kingston.

laatste jaar:
Kingston scheen tegenwoordig veel te steigeren en bokken dus ik mocht er niet op maar wel op Kayla een schimmelmerrie die erg vurig was buiten vandaar dat ik buiten op Leon ging.
Leotien wist dat ik gek op Kingston was en vroeg of ik soms op kingston wou zodat hij wel wat beweging kreeg. Dit heb ik ook gedaan en hij is geen een keer gaan bokken en steigeren!
Met de dagrit had ik geen zin om mee te gaan en dat kwam omdat Leon die dag verhuurd was. Ik ben toen met de alle kleinsten in een karretje met shet ervoor mee gegaan. Erg leuk vooral dat ik mocht gaan mennen.

Wedstrijden:
Op de maandag of de dinsdag had je de wedstrijd dag. Je kon uit de volgende dingen kiezen inimaal 1 maximaal 3 wedstrijden.
dressuur, springen, Tallie ho(race wedstrijd), ringsteken, stoelendans op paard, en mennen.
Ik heb altijd meegedaan met springen, maar pas het laatse jaar werd ik eerste met Leon. (half broer van Kingston)

Ik probeer elk jaar nog naar de bongerd terug te gaan voor een bosrit van 2 uur. Met renate dit nu 2 keer gedaan en met Lisa al wat vaker en vorig jaar is Jetske meegeweest. En ja mevrouw Lameyer herkende jetske ook nog.

Ge

Ge was een heel groot paard op de manege. Maar je leerde veel van Ge.

Dit stukje komt van internet:

Gé op 18-jarige leeftijd overleden
Op maandagavond 18 september heeft Gé tijdens een bosrit een hartstilstand gekregen en is hij overleden. Gé, we zijn bij je gebleven tot je terug bent gebracht naar de manege, waar je vervolgens bent opgehaald. Wij zullen Gé, onze trouwe kameraad, die vooral menig ruiter het vertrouwen tijdens bosritten heeft bijgebracht, enorm missen. Gé heeft 15 jaar op onze manege gestaan. Hij is in het harnas gestorven, tijdens een buitenrit. Een bezigheid die Gé wel het leukste vond om te doen. Met zijn oren gespitst naar voren heeft hij nog kunnen genieten van een heerlijk ontspannen rit.
Gé, bedankt voor alles!

Gerkozen tot 'Paard van het Jaar 2001'
In het najaar van 1991 is Gé op onze manege gekomen. Hij was toen 3,5 jaar. Dus onze Gé is alweer ruim 13 jaar! Gé is vernoemd naar zijn vorige eigenaar Gé Ahles, de oprichter van 'Les Chevaux'. 'Les Chevaux' is nu van Martin en Christien. Gé moest een naam hebben met de letter G, omdat hij geboren was in de jaargang dat de namen van de veulens die toen geboren werden, met de letter G moesten beginnen. Hij loopt nog steeds zijn uurtjes dressuur en springt ook graag.
Gé is de baas over de kudde manegepaarden. Hij heeft daarom wel eens ruzie met Larca, die ook hoog in rang is. Tijdens de les kan Gé soms laten merken, dat andere paarden niks te vertellen hebben. De ruiter moet hem dan ook goed in de gaten houden, vooral bij het op- en afstijgen. Dan heeft Gé de neiging om vooral de nieuwe paarden aan te vliegen en zo te laten merken dat hij de baas is.
Helaas heeft Gé zich een vervelende gewoonte aangewend om te gaan rollen in zijn stal en wel zo, dat hij zich volledig klem draait. Met bruut geweld maakt hij zich dan los met alle gevolgen van dien. Zo heeft hij een hele tijd niet kunnen lopen, omdat hij een gat boven zijn oog had en allerlei schaafwonden. De dierenarts is wel drie kwartier bezig geweest om het gat te hechten. Gé heeft toen een hele tijd in een box vast gestaan, zodanig, dat hij niet kon gaan liggen. Hij kon alleen wat met zijn kont heen en weer bewegen. Dit om te voorkomen, dat hij de hechtingen weer stuk zou maken. Het kuilgras hing in een net voor zijn hoofd, zodat hij nog kon eten. Regelmatig werd hij aan de hand gestapt en kreeg hij uit een emmer te drinken. Gelukkig is alles toen goed gekomen. Hij loopt sindsdien weer in de lessen. 's Winters staat Gé om vastrollen te voorkomen in een box of in de binnenbak.
Op stal kan Gé nogal narrig doen. Toch is hij 100% betrouwbaar. Je moet je niet laten kennen en gewoon dit gedrag negeren en kordaat optreden. Hij laat zich niet zo makkelijk het hoofdstel om doen, want hij steekt dan zijn neus in de lucht. Doordat hij zo groot is lukt het de meesten dan niet meer om het hoofdstel aan te doen. Als je ook nog eens aan zijn hoofd gaat sjorren, kan je het wel helemaal vergeten.
Gé heeft wat moeite bij het omgaan. Hij tilt zijn linkerachterbeen zijwaarts op. Hierdoor denken velen ten onrechte dat Gé van plan is om te gaan slaan.
Gé staat hier van de manegepaarden het langst. Hij heeft die 10 jaar dat hij nu bij ons staat altijd trouw zijn werk gedaan. Gé moet je echt liggen, dan werkt hij hard voor je en zie je pas wat een mooi paard hij eigenlijk is! Doordat hij zo groot is, heeft hij snel de neiging om te gaan sloffen. De ruiter heeft dit niet zo door, omdat Gé de andere paarden met gemak bijhoudt.

Paarden

We hebben op de mange veel paarden die komen maar ook die gaan.

hier een overzicht van de paarden die mij zijn bij gebleven.

Benno:

Benno was een klein paard uit mijn begin tijd. Benno liep erg sukkelig behalve als er een paard lager in de rang voorbij kwam dan liep hij door en probeerde te bijten. Benno was een vos met een grootte bauwe plek op zijn billen. Ws een bijt plek.

Micheal:

Een grootte vos ruin. Ik kan me niet veel meer herinderen wel dat ik moest huilen dat toen hij weg was.

Hambla:

Een leuke merrie waar je lekker zonder zadel mee kon rijden.

Vasco:

Een vos ruin waar ik geen klik mee had.

Larca:

Een vos merrie die veel achteruit liep. Myrna heeft haar toen gekocht en rijd dressuur wedstrijden met haar op M niveau.

Kamilla:

Kwam in de stal van hirma. Wel eens opgereden maar ze kwam te snel naar Hirma.

Smockey:

Een kleine ruin die half van de manege was en half van Bianca. Was een erg leuk beestje waar ik fijn op kan rijden.

Esprit:

Een mollige dame die wel lekker sprong.

Parade:

Haar heb ik gehuurd. Is een erg leuk beest die het beste liep als ze net kreupel geweest was. Dan werd ze vurig. Met haar heb ik ook wedstrijden gereden. We sprongen soms in de les 110 cm

Denver:

Mooie zwart bruine ruin die goed kon springen behalve met mij. als ik op Denver zat wist ik gewoon dat ik het zand van dichtbij zou zien.

Wedstrijden

In het begin van mijn wedstrijd periode deed ik aan dressuur wedstrijden. Na een tijdje ben ik ook met springen begonnen. Ik begon met 60 cm. De wedstrijden werden steeds leuker georganiseerd. Dit komt mede door C.

C. zorgde dat er voor de 1e tien geindigde deelnemers een rozet en een medaille was. De overige ruiters kregen alleen een medaille. De laatste kreeg een troostprijs. Iedereen werd met plaats benoemd en er was applaus. Er hing samenhorigheid.

Er werd kerstspringen georganiseerd verkleed springen over kerstbomen. Ook dit had C georganiseerd. Mijn vader kwam altijd kijken , met zijn boek zat hij dan in de kantine tot het einde. Kerstspringen begon pas rond 19.00 uur en kon erg lang duren. Het eerste jaar was ik vergeten te zeggen tegen papa dat hij ook in de kantine kon zitten en hij heeft zonder te mopperen in de kou bij de bak gezeten. Na afloop van mijn optreden vertelde Henk dan wat hij ervan vond. Ik sprong toen al hoger 80/90 cm.

Tineke kwam bij de andere wedstijden kijken meestal waren die in de warme maanden dan sprongen we in de springbak. Tineke zat dan met de honden op de dijk. Ik belde hoelaat ik ongeveer moest. En soms kwam Naomi en Martin dan ook mee.

Helaas stopte C met de organisatie van de wedstrijden. De sfeer verdween en alleen de 1e 3 werden opgenoemd. Mensen hielpen niet meer mee met opbouwen en afbreken. Er kwam een club kampioenschap waar ik 2e in ben geworden maar al snel hoefde de wedstrijden voor mij niet meer. Het ging me ook om de sfeer, om elkaar aanmoedigen, kijken naar anderen, terleurstellingen delen als het mis ging of moed inspreken als je die muur niet zag zitten. Dat was er gewoon echt niet meer.

C ontzettend bedankt voor die jaren dat je voor ons de wedstrijden georganiseerd hebt!!!!!!!!

Kartouch

Tja...... De titel zegt het al Kartouch. Voor wie het nog niet wist, dit is mijn eeuwige lievelings paard Kartouch. Ondanks ze sinds juli 2008 verkocht is.............

Met Kartouch heb ik zoveel meegemaakt. Met de springwedstrijden eeuwig op de 2e plaats komen. Nou ja eeuwig ook een keer 1e en 3e en 4e enz. Maar wel vaak 2e!!!!

Kartouch hield niet zo van springen en ik wel. Maar het ging redelijk ik wist wat ik moest doen en zij deed het.

Ik zat ook vaak bij haar in de stal met een appel die ze dan voorzichtig uit mijn schoot pakte en op at.

Kartouch hoofdschuw kom op nou....Ze deed meestal haar hoofd omlaag voor me.

Een buitenrit......Nou dacht touchje we kunnen die jonkies best aan en dan sprintte ze die jonkies eruit.

De laatste toets voor het ruiterbewijs..... Wat nou parasols, wapperende dingen ik loop gewoon braaf door en laat me niet kennen. Maar een slootje springen in de springwei ho maar dat deed ze niet.

Viel je met springen van haar af dan kon ze je echt zo aan kijken van he hoor jij niet op mijn rug?

Werd er gevraagd wat wil je voor je verjaardag? Ik wil Kartouch

Wat wil je voor kerst? Kartouch op mijn slaapkamer.

Mijn doom was om op de rug van Kartouch het stadhuis binnen te gaan en dan te gaan trouwen. Dit zal helaas een droom blijven nu ze verkocht is.

Tja kartouch een paard appart.

Dit stukje komt van de website van de manege:

Kartouch gekomen rond eind 1991, begin 1992 op ongeveer 7-jarige leeftijd. Kartouch is alweer ruim elf jaar bij ons. Eigenlijk is zij in de loop der tijd weinig veranderd. Zij is wel wat rustiger geworden, maar dat mag ook wel als je al zo'n 18 jaar bent. Nog steeds is Kartouch heel gevoelig in de mond.
In het begin kon zij buiten nogal fel zijn. Soms krijgt zij het weer in haar bol en haalt zij tijdens de galop over het gras, en niet via het ruiterpad, de hele groep in. Kartouch is ook een heerlijk voorpaard. Het is altijd belangrijk, dat je als begeleider een paard hebt, dat in elk gewenst tempo kan lopen en overal langs durft te gaan. Kartouch heeft ook een tijdje als longepaard voor de proeflesssen gelopen, maar dat werk vond ze op een bepaald ogenblik niet leuk meer! Dressuur kan ze als de beste. Zij heeft zelfs L gelopen in de toenmalige NBVR-wedstrijden. In zomer '98 toen de manege 20 jaar bestond, moest ze opeens onder dameszadel lopen tijdens de demonstratie. Dat was voor haar geen enkel probleem. Na twee keer oefenen liep ze de sterren van de hemel, alsof ze niet anders gedaan had. Ondanks dat ze al heel wat jaartjes meeloopt, is ze nog steeds gevoelig en aardig soepel. Met springen is Kartouch wat onzeker, maar als de ruiter zelf vol vertrouwen is en haar goed begeleidt, dan springt ze alles. Op stal kan ze wat ongedurig zijn. Zij is ook kopschuw, zodat je rustig moet doen bij het aandoen van het hoofdstel. Lukt het niet, dan kun je beter iemand van het personeel waarschuwen om te helpen.
Kartouch heeft in Elvis (degenen die hier wat langer rijden kennen Elvis nog wel!) een grote aanbidder gehad. In het weiland week Elvis niet van haar zijde. Als Elvis water uit de ton dronk, mocht alleen Kartouch er ook bij.
Vroeger was Kartouch een paard dat weinig in de kudde manegepaarden te vertellen had, maar geleidelijk aan is zij in rang omhooggeklommen en hebben de meeste paarden ontzag voor haar. Kartouch heeft wel een heilig ontzag voor Gé, wie niet, en voor Parade. Dit resulteert wel eens, dat wanneer Gé of Parade te dicht langs Kartouch lopen, Kartouch plotseling stilstaat of omdraait. Natuurlijk waardeert een ruiter dit niet zo. Rijd je op een paard dat hoog in rang staat, rijd dan nooit te dicht langs een rang lagere!
Laten we hopen dat Kartouch nog heel wat jaartjes meegaat!
geschreven door Liesbeth in 2003

Hirma

Hirma was een lange tijd mijn lievelings paard.
Ik heb veel op haar gereden zowel met als zonder zadel. Na een paar jaar werd ze steeds vaker kreupel en ook duurde her herstel langer en langer. Op een dag kwam ik op de manege en ik zag haar niet in de stand staan. Dan ga je toch kijken van he staat ze in de wei. Maar nee daar was ze ook niet. Zou ze dan weer beter zijn? Ik zag wel 3 nieuwe paarden maar er geen lichtje branden en haar stand was leeg. Toch even bij de les kijken of ze daar is. Nee daar was ze ook niet. Tja dan krijg je echt zo'n gevoel van waar is ze nou. Frans die op dat moment les gaf zag me staan en riep me bij hem. En daar kwamen de woorden van Hirma is naar de slacht. De tranen kwamen direct! Dit was niet eerlijk vond ik toen ze zou beter worden maar eigelijk geloofde ik dat zelf ook niet meer ze was al oud en het ging steeds slechter met haar. Die avond reed ik op kartouch maar ik heb bijna nog nooit zo slecht gereden als toen.
Eenmaal thuis vertel je toch wat er gebeurd is. En ik kan me herinderen dat we een paar dagen erna patat met kroketten aten en Naomi iets in de trand zei van mhhhh lekker Hirma.

De woensdag les

Bewerken
Na ongeveer een jaar ging ik van de zaterdag naar de woensdag middag les.

13.30 les:
In het begin gaf Liesbeth deze les. Daar kregen we les in dressuur. Nee niet op Anky niveau maar wel goed genoeg om je paard mooi en goed te laten lopen.

Daar deden we ook aan opdrachten zoals bij A aangaloperen en bij B een grootte volte te rijden vervolgens van B naar A te rijden en daar achteraan aansluiten. Voor de leken onder ons een rijbak heeft verschillende letters A,F,B,M,C,H,E,K. De combinatie kan je onthouden door de zin Alle Franse Boeren Met Centen Hebben Een Koe!
Deze letters staan aan de zijkant van de bak.

We reden heel soms ook zonder zadel maar niet zo heel vaak. Volgens Liesbeth vond ik toen Fleur erg leuk. Fleur was een bruine merrie met zwarte manen en staart. Fleur was ook niet zo groot en had als eigenschap neer het midden van de bak te lopen en daar stil te gaan staan.
Ook Hirma vond ik erg leuk. Hirma was ook niet zo groot en was een mooie vos merrie. En Rakker bleef ik trouw.

In die les begon Jetske over het ruiterbewijs een soort rijbewijs voor paardrijden. Maar daar later meer over.

De 14.30 Les:
Na een tijdje ging ik een niveau hoger rijden. Ik kreeg les van Sandy. Volgens mij gaf zij toen net les bij ons.
Sandy had een paard Iron Maiden. (wist toen nog niet dat een rock band zo heette hahaha)

Sandy leerde ons "springen" was eigelijk meer over balken draven en een heel klein sprongentje waar we misschien net 2 x over gingen.

In die les reed Quint, Gabrielle, Remi en zijn zusje ingrid en nog een paar andere. Maar met die 4 ging ik toch wel het meest mee om.

Ik reed toen het meest op Hirma en vooral in de warme maanden zonder zadel (ook de springlessen)En als het heel warm was mochten de sprooiers in de bak aan!!!

Volgens mij is in die tijd ook de rijbak vernieuwd waardoor we een kleine bak hadden met als middenlijn een baal stro. Elk paard heeft toen wel meerdere malen geprobeerd om onder de les te gaan eten.

16.30 les:
Ook hier weer les van Sandy Ik heb niet zo heel lang in deze les gereden.
In deze les reed ik het meest op Kartouch.
Fleur was toen al weg en volgens mij Rakker ook net, maar dat weet ik niet zeker.

17.30 les.
Dit was een les waar we de ene week sprongen en de andere week dressur.
En hier ontmoette ik Frans weer.

In de zomer gingen we om de week naar buiten en de andere week in de springtuin springen. Frans was nog steeds erg streng maar ik was niet meer zo bang voor hem als in het begin.
Ook hier reed ik veel op Kartouch. Zeker toen Hirma wegging.

Ik was al begonnen met dressuur proeven (SB 1 en de SB2) en ging bijna starten in de B proef. Maar dat springen dat was geweldig. Frans vroeg me op een dag waarom ik niet mee ging doen met een onderlinge springwedstrijd. En dit heb ik toen gedaan met Kartouch!

18.30 les
Samen met Stephanie zijn we naar deze les gegaan waar ook Frances er later bij kwam.

In deze les sprongen we elke week.
In deze les ben ik ook gebleven totdat ik stopten met de lessen op de manege. (2003 of 2004)

In het begin reed ik op Kartouch maar de laatste jaren moest ik op Parade omdat Kartouch niet meer wou springen en ook ouder en sneller kreupel werd.

leren paardrijden

Ik was geloof ik een jaar of acht bijna negen dat mijn moeder een verassing voor mij had. Ik moest een jogging broek en laarzen aan. Het was best druilig weer die dag anders had ik vast wel wat vermoed want hoelang zeurde ik nou al dat ik wou gaan paardrijden.
Toen we bij de manege aankwamen had ik nog niks door want we zouden toch gaan zwemmen ofzo. Liesbeth stond daar met Rakker een grootte vos ruin. En ja hoor ik had hem door. Ik kreeg die dag mijn eerste proefles. Na een paar proeflessen mocht ik naar de gewone les op zaterdag om 16.00 uur. Wat we daar allemaal leerden

• Achterste voren op eenpaad zitten
• je voeten aan raken
• de oren en staart aan raken
• zonder beugels en teugels stappen en draven enz.

Nu weet ik wel waarom we dat moesten doen, maar toen was het gewoon leuk om te doen.

Wij kregen toen les van Jan Willem geloof ik en soms van Frans. Voor Frans was ik wel een beetje bang want hij kon zo schreeuwen naar je of boos worden op je paard. zodra je langs Frans kwam liep je paard echt goed door.

In die tijd waren Rakker en Bagehera mijn favorite paarden. En wat was ik toch verdrietig toen Bagehera weg ging. Ze was verkocht. Waarschijnlijk aan de slager maar dat werd nooit aan de jonge kinderen verteld. Ik weet niet hoelang ik in die les gereden heb maar daar heb ik Frances ontmoet. Later zou ik haar weer tegen komen op de woensdag les.

In die tijd leerde ik ook om een paard te verzorgen voordat je ging rijden. Maar ook opzadelen en afzadelen. Wat waren die paarden toch groot.

De manege had toen ook de zogenamde pony stallen. Dit waren oude houten stallen die bij de buitenbak stonden. Daar was toen ook een hooi en stro zolder waar je muizen en ratten tegenkwam. Altijd de moeite waard om te gaan kijken en lekker schreeuwen want oh wat waren die beestjes eng.

Mijn eerste buitenrit was ook op Rakker. Lekker hard galoperen in het bos (nou ja hard, voor een meisje van 9 was het wel hard) Buiten reden we altijd met Frans en vonden we het eng dan moet je toch. Volgens mij zijn vaste motto want jaren later zegt hij het nog steeds.