Hirma

Hirma was een lange tijd mijn lievelings paard.
Ik heb veel op haar gereden zowel met als zonder zadel. Na een paar jaar werd ze steeds vaker kreupel en ook duurde her herstel langer en langer. Op een dag kwam ik op de manege en ik zag haar niet in de stand staan. Dan ga je toch kijken van he staat ze in de wei. Maar nee daar was ze ook niet. Zou ze dan weer beter zijn? Ik zag wel 3 nieuwe paarden maar er geen lichtje branden en haar stand was leeg. Toch even bij de les kijken of ze daar is. Nee daar was ze ook niet. Tja dan krijg je echt zo'n gevoel van waar is ze nou. Frans die op dat moment les gaf zag me staan en riep me bij hem. En daar kwamen de woorden van Hirma is naar de slacht. De tranen kwamen direct! Dit was niet eerlijk vond ik toen ze zou beter worden maar eigelijk geloofde ik dat zelf ook niet meer ze was al oud en het ging steeds slechter met haar. Die avond reed ik op kartouch maar ik heb bijna nog nooit zo slecht gereden als toen.
Eenmaal thuis vertel je toch wat er gebeurd is. En ik kan me herinderen dat we een paar dagen erna patat met kroketten aten en Naomi iets in de trand zei van mhhhh lekker Hirma.